Keman, yek ji amûrên mûzîkê yên herî bi nav û denge, ya ku di mûzîka klasîk de hatiye bi karanîn. Ji zêdetirî 200 salî, keman bûye amûreya mûzîkê ya herî girîg li kêleka pyano. Kevintirîn cûreyên kemanê “Rebec” an jî “Rubébe” e. Keman berî vî rengê xwe niha di gelek rengan re derbas bû. Ta ku di sedsala 16. de li bakurê Îtalya yê gihşt vî rengî.
Mûzîkjenên herî bi nav û deng di cîhanê de keman bi karanîne, wek Bach (Bax, mûzîkvanekî elman 1685 – 1750), Beethoven ( 1770 – 1827), Mozart (1756 – 1791). Amûreya kemanê di her şevên semvonyan de amade ne.
Başbûna kemanê li ser başbûna textê ku jê hatiye çêkirin disekine. Berî text bibe keman tê veşartin û zuha kirin, ji bo ku di pişre şeklê xwe neguherîne. Keman gelek car li ser hev tê boyax kirin, ya ku bandorek mezin li ser kalîteya deng dike. Îtalya bi çêkirina kemanan gelek bi nav û denge û bi taybet malbata “Amati” û “ Guarneri” û malbata “Stradivari”. Lê malbata dawî gelek ji kemanê guherî ta ku gihişt keman îroyîn di destpêka sedsala 18.
